In de week van de eerste logopedie afspraak, had ik ook nog een afspraak met maatschappelijk werk. Na weer mijn verhaal te hebben gedaan, kwamen we tot de conclusie dat de maatschappelijk werkster op dat moment niet echt iets voor mij kon betekenen. Ook aangezien ik niet op korte termijn weer een opleiding zou willen beginnen of er weer uitzicht was op werk of iets in die richting. Ik was te druk bezig om lichamelijk te herstellen en het mentaal een beetje op een rijtje te krijgen.
Met de fysiotherapie was het eerste punt wat ik moest afleren; het lopen met de remmen steeds ingedrukt. Dit ging heel erg ten koste van de loopsnelheid. Ik moest weer leren vertrouwen op de rollator en dat de rollator echt deed wat ik aanstuurde. In het begin was het weer wennen en vond ik het zeker een beetje spannend, ook omdat ik het in mijn gedachte al helemaal fout zag gaan, maar na wat onzekerheid en een beetje ondersteuning ging het wel prima. Wèl hield ik mijn vingers om de remmen heen als zekerheidje voor mocht het toch fout gaan, ook aangezien mijn reactievermogen niet heel super was/is en ik dan het gevoel had niet op tijd te kunnen reageren als het fout zou gaan.
Het afleren van dit punt en het daardoor verbeteren van de loopsnelheid was gelijk meetbaar aan de hand van de 10 meter looptest. Volgens mij was het iets van 10 seconde sneller dan vanuit het punt van de overdracht, waardoor ik, volgens mij, rond de minuut zat.
Ook oefende we in het begin tussen de brug. Het was, volgens mij, vooral heen en weer lopen en soms wat balans dingetjes. Het heen en weer lopen had, denk ik, ook als functie om weer even het ritme te krijgen van het lopen om daarna door te gaan naar bijvoorbeeld lopen met rollator of de loopband.
In het begin werd er soms het lopen gefilmd (met toestemming natuurlijk) om goed te kunnen beoordelen hoe het nu ging en om het later eventueel te kunnen gaan vergelijken om zo ook progressie te kunnen zien. Dit werd normaal opgenomen en in slomo. De eerste opname was toen op de loopband.
Zoals je ziet ging het nog vrij langzaam en ben ik een beetje aan het compenseren met mijn rechterbeen (links op beeld). Ik zet mijn rechterbeen niet recht naar voren, maar in een boogje (dit ging/gaat onbewust). Dit komt vooral doordat het optillen van mijn rechterknie veel moeite kost en het zo probeer te compenseren om wel het tempo aan te kunnen houden.
Bij het lopen met rollator kwam er iets anders aan het licht. Mijn linkerbeen/voet werkte redelijk goed mee en had/heb ik eigenlijk weinig omkijken naar, maar ook hierbij werkte mijn rechterbeen/voet niet helemaal mee. Ik nam kleine passen en dit kwam niet ten goede van de loopkwaliteit. Door de kleine passen (vooral met rechts) had ik geen haklanding bij het nemen van een stap, maar ik had een voorvoetlanding. Dit had tot gevolg dat mijn been begon te trillen en kon daardoor niet verder lopen totdat de trilling was uitgedoofd (het doofde pas uit als mijn gehele voet op de grond stond, gestrekt been, en mijn gewicht vooral op dat been stond en dan vooral op de hiel). Dit was vooral irritant. Als het gebeurde haalde het mij gelijk uit mijn concentratie en kon daar best chagrijnig om worden.
Om dit tegen te gaan werd er geëxperimenteerd met een blokje onder mijn hak, zodat ik weer meer een haklanding zou krijgen, aangezien mijn hak dan eerder de grond zou raken en ik dan minder last zou hebben van een trillend been. Na even geoefend te hebben en te weten hoe het aanvoelde met lopen (moest er natuurlijk aan wennen), merkte ik wel verschil met lopen en had ik wel iets minder last.
Met de logopedie was er nog weinig tot geen verandering merkbaar. Ik probeerde wel zinnen sneller te gaan herhalen, maar in de praktijk was er, volgens mij, nog weinig van te merken. Dit kwam ook mede omdat sommige zinnen echt nergens over gingen en ik daardoor ook mijn concentratie verloor, waardoor het ook weer langer kon duren.
Met de ergotherapie waren we nog gefocust op met rechts dingen doen, zoals groente snijden en koken. Ook is de ergotherapeut een keer thuis langs geweest om te kijken hoe het ging en wat ik eventueel kon verbeteren. Wat ik kon verbeteren was vooral de timing van het koken van dingen.